Cloelia, virgo nobilis, inter obsides a Porsenna accepta in castris eius versabatur; mox custodes decepit et noctu castris egressa est. Equum, quem fors dederat, arripuit et Tiberim traiecit. Cloelia a Porsenna per legatos repetita reddita est. Rex, quod virtutem eius admirabatur, ei libertatem promisit; nonnullos pueros virginesque e numero obsidum eligere et cum eis in patraim redire ei permisit.

Aegrotabat Caecina Paetus, marius Arriae, aegrotabat etiam filius eius, uterque mortifere, ut videbatur. Filius mortuus est, puer exima pulchritudine et parentibus carus. Ei mater secreto funus paravit, quia marito aegroto mortem filii celare volebat. Quin immo, quotiens cubiculum mariti intrabat, vivere filium atque etiam revalescere simulabat. Ac saepe marito, cum interrogabat: „Quid agit puer?“, respondebat: „Bene dormivit, libenter cibum sumpsit.“ Ubi autem diu cohibitae lacrimae vicerunt ac prorumpere coeperunt, egrediebatur et dolori se dabat. Postea siccis oculis redibat, tamquam orbitatem foris reliquisset. Praeclara quidem sunt illa verba divina: „ Paete, non dolet.“ Quo maius est hoc: sine praemio aeternitatis, sine praemio gloriae abdere lacrimas ac, postquam filius amissius est, matrem adhuc agere.