Latein Wörterbuch - Vokabeldetails
dissimulare, dissimulo, dissimulavi, dissimulatum — sich verstellen
| a-Konjugation | Aktiv | Passiv | ||
| Indikativ | Konjunktiv | Indikativ | Konjunktiv | |
| Präsens | dissimulo dissimulas dissimulat dissimulamus dissimulatis dissimulant | dissimulem dissimules dissimulet dissimulemus dissimuletis dissimulent | dissimulor dissimularis dissimulatur dissimulamur dissimulamini dissimulantur | dissimuler dissimuleris dissimuletur dissimulemur dissimulemini dissimulentur |
| Imperfekt | dissimulabam dissimulabas dissimulabat dissimulabamus dissimulabatis dissimulabant | dissimularem dissimulares dissimularet dissimularemus dissimularetis dissimularent | dissimulabar dissimulabaris dissimulabatur dissimulabamur dissimulabamini dissimulabantur | dissimularer dissimulareris dissimularetur dissimularemur dissimularemini dissimularentur |
| Futur I | dissimulabo dissimulabis dissimulabit dissimulabimus dissimulabitis dissimulabunt | dissimulabor dissimulaberis dissimulabitur dissimulabimur dissimulabimini dissimulabuntur | ||
| Imperativ I | dissimula! dissimulate! | dissimulare! dissimulamini! | ||
| Imperativ II | dissimulato! dissimulato! dissimulatote! | |||
| Perfekt | dissimulavi dissimulavisti dissimulavit dissimulavimus dissimulavistis dissimulaverunt | dissimulaverim dissimulaveris dissimulaverit dissimulaverimus dissimulaveritis dissimulaverint | dissimulatus sum dissimulatus es dissimulatus est dissimulati sumus dissimulati estis dissimulati sunt | dissimulatus sim dissimulatus sis dissimulatus sit dissimulati simus dissimulati sitis dissimulati sint |
| Plusquamperfekt | dissimulaveram dissimulaveras dissimulaverat dissimulaveramus dissimulaveratis dissimulaverant | dissimulavissem dissimulavisses dissimulavisset dissimulavissemus dissimulavissetis dissimulavissent | dissimulatus eram dissimulatus eras dissimulatus erat dissimulati eramus dissimulati eratis dissimulati erant | dissimulatus essem dissimulatus esses dissimulatus esset dissimulati essemus dissimulati essetis dissimulati essent |
| Infinitiv | Aktiv | Passiv | ||
| Präsens | dissimulare | dissimulari | ||
| Perfekt | dissimulavisse | dissimulatum esse | ||
| Futur | dissimulaturum esse | dissimulatum iri | ||
| Partizip | maskulin/feminin/neutrum | |||
| Präsens Aktiv | dissimulans, dissimulans, dissimulans | |||
| Perfekt Passiv | dissimulatus, dissimulata, dissimulatum | |||
| Futur Aktiv | dissimulaturus, dissimulatura, dissimulaturum | |||
| Gerundivum | dissimulandus, dissimulanda, dissimulandum | |||
| Gerundium | Gen.: dissimulandi Akk.: ad dissimulandum Abl.: dissimulando | |||
| Supinum | Verb/Adjektiv: dissimulatum, dissimulatu | |||
Fehler bemerkt? Hier klicken zum Ausbessern.